Het was ruim 2500 jaar geleden dat de Bracco Italiano ontstond. De Bracco is ontstaan uit lichtvoetige Noord Afrikaanse windhonden en zwaardere Mastiff honden. Beschrijvingen van honden met het Bracco uiterlijk kwamen al rond 400 voor Christus voor. Ook blijkt uit vroege geschriften dat de Bracco tot de middeleeuwen in Italië een geliefde allround jachthond was.
De Bracco werd ingezet op bijna elk denkbaar wild.
Na de middeleeuwen verschoof het accent van de Bracco meer naar het jagen op vogels en hij was zeer geliefd bij valkeniers. Ook bij de jacht met netten werd veelvuldig gebruik gemaakt van de Bracco Italiano. In de jaren daarop ontwikkelde de Bracco zich steeds meer als staande jachthond. De Bracco was vooral geliefd bij de adel en werd daarom veel door Europese koningshuizen als jachthond gebruikt. Maar niet alleen als jachthond. Het is bekend dat de Bracco zowel bij het Spaanse als het Oostenrijkse hof als huishond werd gebruikt.
Door zijn veelzijdigheid was de Bracco zeer geliefd bij fokkers die bepaalde jachteigenschappen in hun ras wilden inbrengen. We kunnen daarom gevoeglijk aannemen dat bij 90% van alle huidige staande honden Bracco bloed door de aderen stroomt!
De Bracco kwam in Italië in twee variëteiten voor; De Bracco Lombardo en de Bracco uit Piémonte. De Bracco Lombardo was een iets zwaarder gebouwde hond die voornamelijk in de lagere vlakten voorkwam. Dit was een bruin/wit gevlekte hond. De Bracco Piémonte daarentegen was lichter gebouwd. Deze oranje / wit gevlekte Bracco kwam vooral in de bergstreken voor.
Luigi Ciceri en Paolo Ciceri hebben zich beiden ingezet om van de twee bovengenoemde variëteiten één ras te ontwikkelen. Luigi met zijn kennel Dell 'Adda wijdde zich aan het fokken van de oranje kleurige Bracco's terwijl Paolo Ciceri met zijn kennel Dei Ronchi zich voornamelijk bezighield met de fokkerij van bruine Bracco's. In februari 1949 werden beide typen in één standaard beschreven en als de Bracco Italiano opgenomen in het stamboek van de kennelclub ENCI. Om ruimte te laten voor de twee varieteiten vermeldt de standaard een gewicht van 25 tot 40 kg met een schofthoogte van 55 tot 67 cm. Kort na deze datum is de rasvereniging voor de Bracco in Italië opgericht. Dit was de SABI (Società Amatori Bracco Italiano).
Momenteel wordt de Bracco Italiano in Italië bijna alleen gebruikt als staande jachthond waarbij hij voornamelijk wordt ingezet bij de jacht op fazanten, patrijzen en houtsnip. De Bracco Italiano mag er echter ook op hazen voorstaan.
In Nederland is de Bracco in 1985 geïntroduceerd. Er werden door de kennel Derivato Dei Sanchi twee teven, Ponga en Tirza en één reu, Eolo van de Italiaanse kennel Dei Sanchi geïmporteerd. Inmiddels zijn er een paar honderd Bracchi Italiano in Nederland en drie kennels.
